اضطراب همه ی وجودم رو گرفته بود

خطر بزرگی تهدیدم می کرد

با همه ی وجود می ترسیدم

دنبال یه راهی بودم که چاره ی کارم باشه

هیچ راهی به ذهنم نمی رسید

هیچ ......

.

.

.

نمی دونستم چه کاری باید کرد

ناگهان لب هام به حرکت اومد

اسمش که بر زبونم جاری شد

مثل آتشی که بر آب می ریزه ، همه ترسی که وجودم رو فرا گرفته بود ، فراری شد

" یا ابا الفضل "

.

" یا غیرت الله "

دیگه تموم شده بود

حس شیرینی به دلم نشست

اونقدر صداش کردم  که انگار اومده بود

مطمئن نیستم ، ولی حتما صدای طنین قدم هاش بود که منو به خودم آورد

همون گام هایی که آرامش و قرار دل " زینب " بود

چشم هام رو باز کردم !

نبود ...

خیلی دلم سوخت .

بیشتر که به خودم اومدم دیدم هنوز زیر لب دارم صداش می کنم :

    " یا غیرت الله "

               " یا غیرت الله "

                            " یا ابا الفضل "

 نام تو ، چراغ روشن دل ها شد

عکس تو ، ستاره شمایل ها شد

خورشید امید ، " سیدی یا عباس ! "

مهر تو ، کلید حل مشکل ها شد

- - - - - - - -

گرچه خود پرچم به دوش کربلاست

" رایة العبــاس " در دست خداست